کم شنوایی در افراد مسن-بخش دوم

تغییرات اناتومیک و فیزولوژیک در گوش میانی در اثر کهولت سن:

گوش میانی شامل موارد زیر میباشد: پرده صماخ- بخش هوایی-زنجیره استخوانی که از یک طرف بصورت میکانیکی به پرده و از طرف دیگر به دریچه بیضی وصل است-شیپور استاش. پرده گوش شامل سه لایه است ک لایه اپیتیلیل خارجی –لایه فیبروزی میانی و یک لایه موکوزی در داخل.استخوانچه های فضای میانی بصورت مفصلی به هم وصل شده اند مثل مفصل چکشی-سندانی و سندانی –رکابی که این مفاصل از جنس غضروف هستند.عضله کشنده صماخی از طریق تندون خود به استخوانچه چکشی وصل شده است و عضله رکابی از طریق تندون وصل میشود به سر استخوانچه رکابی و در کل استخوانچه ها از طریق لیگامنت ها و مفصلهایی در گوش میانی قرار گرفته اند.شیپور استاش گوش میانی را به نازوفارنکس باز میکند و کار تهویه گوش میانی را انجام میدهد.

در اثر کهولت سن تغییراتی در انتقال صدا هم ایجاد میشود ولی گاهی این تغییرات آنقدر بزرگ نیست که انسدادی کامل ایجاد کند.در طی افزایش سن پرده صماخ,شیپور استاش,زنجیره استخوانچه ها و عضلات گوش میانی متحمل تغییراتی میشود.کارل و همکاران در تحقیقی این تغییرات را مورد مطالعه قرار دادند.با افزایش سن پرده صماخی بسیار سفتتر میشود و قابلیت ارتعاشی اش کم میگردد . در بزرگسالان یا افراد پیری که سابقه اوتیت میانی داشته اند این سختی بیشتر دیده میشود و نشانه بارزی هم دارد که میتوان به وجود پلاگهای سفید بر روی پرده اشلره کرد که این پلاگهای گچی میتواند نشاندهنده تمپانواسکلرورز باشد و در این شرایط پرده بسیار سخت میشود.

تغییرات مفصلی در اثر افزایش سن دیده میشود و در این حیطه در افراد پیر مفاصل بین استخوانچه ها دچار کلسیفسکه شدن ونازک شدن میگردد که این هم کار انتقال صدار را کاهش میدهد.ادلم و بلال در مطالعات خود گزارش داده اند که تغییرات مفصلی در سن بالای 70 سال شدید تا متسوط رخ میدهد. از آنجا که مفصل بین استخوانچه از نوع سینوال است(یک نوع بافت مفصلی است که بدلیل ترشح ماده لزج در اطراف آن روان است) و غضروفی میباشد از طریق کپسولهای الاستیک در فضای گوش میانی قرار گرفته است. از آنجایی که در اثر کهولت سن آتروفی در بافتهای بدن رخ میدهد یک نوع دژنراتیو شدن بافت عضلانی گوش میانی و بافت مفصلی بین استخوانچه ها میتواند رخ دهد.در پایان با افزایش سن بخش غضروفی شیپور استاش میتواند کلسیکیفه شود و عملکرد آن میتواند دچار اختلال گردد. در کل این تغییرات اثر خود را در انسداد نمیگذارد ولی تظاهرات خود را در رفلکس و اندازه گیری ایمیتانس و ارزیابی شیپور استاش نشان میدهد.

بیماریهای رایج در گوش میانی:

بسیار از بیماریهای گوش میانی یا بعبارتی تمام انها در افراد مسن قابلیت بروز دارد و هنوز در هم برخی از افراد مسن بیشتر از سایر افراد است.جدول4-1 نشاندهنده بیماریهای  گوش میانی است مثل تروما-سل کارسینوما و اتواسکلروز و آسیب موضعی در کپسول اوتیک که این موارد میتواند در افراد جوان و بزرگسال هم دیده میشود ولی گزارش شده است که این بیماریها باعث کاهش شنوایی پیشرفته در دهه های 50-60-70 زندگی میشود.

ولی وقتی در افراد بالای 40 سال اوتیت رخ دهد این افراد مستعد ماستوئیدیت نیز هستند زیرا این افراد مسن سیستم ایمنی ضعیفی دارند و حتی میتوانند به مننژیت و ابسه مغزی برسند.علائم ونشانه هایی که دیده میشود فلج عصب صورتی نیز است.اوتیت میانی با باکتری توبرکلوسیز که میتواند از طریق لوله استاش از فضای نازوفارنکس وارد شود , پرفوراسیونهای کوچکی را بر روی پرده ایجاد میکند که میتواند بعدا به پرفوراسیونهای بزرگ بیانجامد.

در بالای 65 سال یک فرد بیشتر مستعد میشود که به بیماریهای گوش میانی مثل تومور درگیر شود زیرا سیستم ایمنی تضعیف شده است.به احتمال زیاد تغییرات در شیپور استاش و بافت عضلانی گوش میانی با افزایش سن بیشتر و بیشتر میشود و از طرفی دیگر چون برخی از بیماریهای گفته شده میل به پیشرفت دارد میتوانند باعث خطر برای فرد مسن گردد.

ملاحظات اتولارنژیتی در افراد مسن این اختلال ها را نشان میدهد:

-اوتیت میانی و التهاب سیستم تنفسی فوقانی به همراه عوارض

-اوتیت میانی و التهاب سیستم تنفسی فوقانی بدون عوارض

ادامه دارد......

گروه علمی و آموزشی صبا