کم شنوایی نوسانی و پیشرونده: شناسایی دقیق و مدیریت در تجویز سمعک
نسخه دو: اصول و مبانی تجویز و تنظیم سمعک در بیماران با کم شنوایی پیشرونده و نوسانی
همانطور که در نسخه اول این مقاله عنوان شد افراد با کم شنوایی نوسانی و پیشرونده به خاطر ذات متغیر بودن آستانه ها جزء بیمارانی هستند که رضایت مطلوبی از سمعک نخواهند داشت که این مشکل اساسا بیش از تنظیم و تجویز سمعک به مشکل پاتوفیزیولوژیک ضایعه مربوط می شود. ازاینرو سوالاتی فراوانی می تواند ذهن شنوایی شناس را به خود مشغول کند:
• آیا ملاحظات خاصی قبل تجویز و تنظیم لازم است؟
• آیا سمعک خاصی باید در این بیماران استفاده شود؟
• آیا برنامه خاص باید در سمعک استفاده شود؟
• آیا مشاوره و تعداد جلسات بیشتری لازم است؟
و غیره.
طبق مطالعاتی که در بیماران منیر، که کم شنوایی آنها نوسانی است انجام گردیده، مشخص شده است که به خاطر نوسان شنوایی و تغییر پذیری آستانه و بالطبع تغییر پارامترهای درکی وابسته با آستانه همچون SRT و SDS بیماران رضایت مطلوبی از سمعک نمی توانند کسب کنند(1) که این مشکل در ضایعات مشابهی همچون اوتیت میانی و نوروپاتی شنوایی که کم شنوایی نوسانی و پیشرونده ایجاد می کنند نیز ملاحظه می شود.
در ادامه می توان اصولی که شنوایی شناس باید در این بیماران مدنظر داشته باشد به شرح زیر است:
در بیماران با کم شنوایی پیشرونده و نوسانی گام اول مداخله پزشکی است، برای مثال در بیماران همچون اوتیت مدیا و منیر باید با درمان دارویی روند نوسان آستانه شنوایی بیمار را تا حد ممکن متوقف (یا کند) کنند، یا در فیستول پری لنف با عمل جراحی از ترشح مایع پری لنف به داخل گوش میانی جلوگیری کنند. در ادامه باید در بیماران با کاهش شنوایی نوسانی و پیشرونده باید مشاوره های لازم جهت جلوگیری از تغییر آستانه همچون عدم مصرف نمک در منیر(2)، عدم بلند کردن اجسام سنگین به خاطر ایجاد فشار در بیماران فیستول پری لنف(3)، مصرف منظم دارو در مننژیت و MS (4) و غیره صورت گیرد.
از آنجاییکه تمامی رده های کم شنوایی و انواع کم شنوایی به راحتی توسط سمعک های دیجیتالی پوشش داده می شود سمعک متمایزی همچون سمعک استخوانی (BAHA) برای این بیماران لازم به طراحی نمی باشد و به راحتی محدوده پوشش و میزان بهره لازم برای این بیماران فراهم می کند. اما به علت ذات متغییر بودن آستانه ها لازم است سمعکی استفاده شود که میزان بهره بالاتری نسبت به کم شنوایی بیمار را در فراهم کند، چون در مطالعات مختلف دیده شده است که در کم شنوایی نوسانی و پیشرونده میزان جابجایی آستانه حتی می تواند بیشتر از dB HL 20 شود(5) از اینرو سمعک باید قادر باشد میزان کم شنوایی احتمالی را پوشش دهد که در صورت پیشرفت احتمالی کم شنوایی سمعک بتواند کم شنوایی بیمار را پوشش دهد.
همچنین شکل ادیوگرام در این بیماران تغییر برجسته می تواند داشته باشد برای مثال در منیر اول کم شنوایی صعودی، سپس مسطح و بعدها نزولی می شود و یا در CMV به مرور علاوه بر تغییر شکل ادیوگرام ذکر شده در منیر، میزان کم شنوایی هم به مرور زیاد می شود(6)، ازاینرو توصیه می شود سمعک توصیه شده برای بیمار از لحاظ تعداد کانال، قدرت انطباق با انواع شکل و میزان کم شنوایی را داشته باشد که در این موارد بهترین حالت سمعک پشت گوشی و 8 کانال توصیه می شود.
همانطور که گفته شد چون در بسیاری از بیماری های ذکر شده در نسخه یک این مقاله میزان افت شنوایی به مرور پیشرفت می کند باید سمعکی انتخاب شود که سیستم فیدبک ساپرشن قوی جهت مهار کردن فیدبک های احتمالی داشته باشد.
یکی از مهمترین بخش ها در پروتوکل تجویز و تنظیم سمعک در بیماران با کم شنوایی نوسانی و پیشرونده بحث مشاوره است. در این بیماران شنوایی شناس باید به طور دقیق و با زبانی ساده نوع ضایعه را برای بیمار شرح دهد و اقداماتی که برای جلوگیری از بدتر شدن علائم بیماری لازم است به بیمار توصیه کند، همچنین لازم است پرونده ای برای این گونه از بیماران فراهم شود و طی آن بیمار به طور منظم هر 3 الی 6 ماه جهت تعیین دقیق دوباره آستانه و تنظیم های احتمالی به کلینیک مراجعه کند.
در کل در این بیماران تاکید بر تشخیص دقیق ضایعه به وسیله متخصص ENT و اقدامات پزشکی و دارویی لازم و بعد از طی موارد ذکر شده اگر کم شنوایی بیمار برطرف نشود باید شنوایی شناس با توجه به تاریخچه بیمار و اطلاعات بالینی حاصله از تست های انجام داده شده، سمعک مناسب را برای بیمار تجویز کند و طی مشاورات دقیق تمامی مواردی را که باید انجام دهد و نباید انجام دهد به بیمار توصیه کند و با تشکیل پرونده پزشکی در بازه های زمانی 3 الی 6 ماه طبق پروتوکل غربالگری کم شنوایی های پیشرونده و نوسانی جهت انجام مجدد معاینات به شنوایی شناس مراجعه کند تا هرگونه نوسان یا پیشرفت مجدد در کم شنوایی سریعا شناسایی شود و اقدامات لازم جهت تنظیم مجدد سمعک و سایر اقدامات پزشکی صورت گیرد(7).
گروه علمی و اموزشی صبا
Refrences
1. Sajjadi, H, and Michael M. Paparella. "Meniere's disease." The Lancet372.9636 (2008): 406-414.
2. Santos, P. M., Hall, R. A., Snyder, J. M., Hughes, L. F., & Dobie, R. A. (1993). Diuretic and diet effect on Meniere's disease evaluated by the 1985 Committee on Hearing and Equilibrium guidelines. Otolaryngology--head and neck surgery: official journal of American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery, 109(4), 680-689.
3. Daspit, C. Phillip, Diane Churchill, and Fred H. Linthicum. "Diagnosis of perilymph fistula using ENG and impedance." The Laryngoscope 90.2 (1980): 217-223.
4. Nuwer, M. R., Packwood, J. W., Myers, L. W., & Ellison, G. W. (1987). Evoked potentials predict the clinical changes in a multiple sclerosis drug study.Neurology, 37(11), 1754-1754.
5. Fowler, Karen B., et al. "Progressive and fluctuating sensorineural hearing loss in children with asymptomatic congenital cytomegalovirus infection." The Journal of pediatrics 130.4 (1997): 624-630.
6. Northern, Jerry L., and Marion P. Downs. Hearing in children. Lippincott Williams & Wilkins, 2002.
7. Roeser, Ross J., and Michael Valente. Audiology diagnosis. Thieme, 2011.
