بطور کلى نوزادانى که در معرض خطر افت شنوایى هستند عبارتند از:
- نوزادانى که والدین آنها فامیل هستند و با هم نسبت خانوادگى دارند.
- نوازادانى که زودتر از موعد بدنیا مى‌آیند.
- نوزادانى که در بدو تولد، وزن کمى دارند.
- نوزادانى که دچار زردى هستند و تحت درمان هستند.
- نوزادانى که در بخش ICU بنا به هر دلیلى بسترى هستند.
- نوزادانى که مشکل کبد و کلیه دارند.
- نوزادانى که در هنگام تولد دچار هایپواکسى (اکسیژن کم) شدند.
- نوزادانى که در چهره و جمجمه آنها اختلالات ظاهرى (مالفورماسیون) وجود دارد.
- نوزادانى که داروهاى خاصى دریافت می‌کنند که براى گوش مضر است.
- نوزادانى که تحت درمان شیمى درمانى هستند.
- نوزادانى که اختلالات عصب شناختى (نرولوژیکى) دارند.
چون عوامل خطرات گوناگون و زیاد است، بهتر است که تمامى نوزادان، کل مراحل غربالگرى شنوایى را بگذرانند تا بدین وسیله، هر گونه خطر کم شنوایى از بین برود.
از نشانه‌هاى کودک کم شنوا مى‌توان موارد زیر را برشمرد:
- به صداها واکنش نمى‌دهد.
- صداها او را از خواب بیدار نمى‌کند.
- با دیگران وارد تعامل نمى‌شود.
- کمتر حرف مى‌زند.
- بعضى از صداهاى گفتارى را بیان نمى‌کند و یا ناقص بیان می‌کند.
البته این موارد ملاک کم شنوایى یا شنوایى هنجار نیست چون میزان کم شنوایى مختلف است و درجات گوناگونى دارد، به گونه اى که ممکن است کودک یا نوزاد کم شنوا باشد ولى این علایم مذکور را نداشته باشد و به همین دلیل است که تمامى نوزادانى که بدنیا مى آیند باید تحت آزمایشات غربالگرى شنوایى یعنى OAE و ABR قرار بگیرند.
منبع : خبرگزاری تسنیم
