ارزیابی دقیق توانمندی‌های شناختی کودکان کم شنوا امری بسیار مهم بوده و با دشواری‌هایی همراه است.
کودک کم شنوا به کودکی گفته می‌شود که بیش از ۱۵ دسی بل کاهش شنوایی داشته باشد، از آنجایی که کم شنوایی شایع‌ترین نقص مادرزادی است و طبق آمارهای جهانی از هر ۱۰۰۰ نوزاد ۱ تا ۳ نوزاد با کم شنوایی دوطرفه دائمی متولد می‌شوند باید مشکلات درمان و در گام‌های اساسی آموزش و یادگیری این گروه‌ها را مدنظر قرار داد.
صدمه به سیستم شنوایی نیز بسته به زمان، شدت و محل آسیب عوارضی از جمله مشکلات زبان و گفتار، مشکلات روانشناختی، اجتماعی، شغلی، تحصیلی و یادگیری را برای فرد کم شنوا و خانواده وی به همراه دارد.کم شنوایی و فقدان زبان آموزی ناشی از آن بدون تردید بر پیشرفت زبانی کودکان تاثیر دارد و ممکن است بر روی سایر توانمندی‌های کودکان نیز تاثر گذار باشد.
عضو هئیت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در این زمینه می گوید: از آنجایی که بسیاری از کودکان کم شنوا در زمینه‌های شناختی دچار مشکل هستند باید توانایی‌های هوشی این افراد نیز مدنظر قرار بگیرد. شناسایی توانمندی‌های کودکان کم شنوا نیازمند ابزارهای تخصصی است که متولیان سلامت، توانبخشی و بهزیستی باید نسبت به این مهم اهتمام داشته باشد.
عضو هئیت علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی همچنین افزود: با توجه به شیوع بالای کم شنوایی کودکان لازم است با استفاده از آزمون‌های روان شناختی به خصوص سنجش هوش نسبت به برنامه ریزی مناسب برای جایگزینی صحیح و ارایه آموزش‌های لازم و خدمات توانبخشی مناسب اقدام شود.
وی گفت: ارزیابی‌های هوشی بسیار اندکی برای کودکان کم شنوا فراهم است با توجه به اینکه غالب آموخته‌های این گروه از راه شنوایی است و کودکان کم شنوا در این زمینه با محدودیت‌های فراوانی روبرو هستند و آموزش صحیح کودکان کم شنوا از سنین پایین حائز اهمیت است. کودکان کم شنوا با مداخله صحیح و زودهنگام صرف نظر از نوع و روش آموزش خواهند توانست به سطح کودکان شنوا و سطح هنجار جامعه برسند.
وی مداخله زودهنگام، تجویز سمعک، درمان گروهی، مشارکت و آگاه بخشی والدین در مسیر مشاوره، توانبخشی و درمان؛ طراحی دوره‌های مجازی، تسهیلات آموزشی و آموزش مربیان و معلمان را گام اساسی در یادگیری و آموزش این گروه از کودکان جامعه دانست.
منبع : باشگاه خبرنگاران جوان
