پیشگیری از کم شنوایی در کودکان

والدین باید قبل از بچه دار شدن ، این مساله را در نظر بگیرند و نسبت به آن اطلاعات و آگاهیهای لازم را کسب کنند ؛ آنها می توانند با رعایت موارد زیر ، احتمال تولد فرزند کم شنوا یا سخت شنوا را کاهش دهند :

- انجام مشاوره ژنتیکی قبل از ازدواج .

-  RH انجام آزمایشات خونی و بررسی عامل.

- مشاوره با پزشک قبل از بارداری در صورت ابتلاء به بیماری مزمن یا خاص .

- مصرف نکردن دارو ، بدون تجویز پزشک در دوران بارداری .

- جلوگیری از ضربات فیزیکی و مکانیکی در دوران بارداری.

- مراقبت جهت پیشگیری از ابتلاء به بیماریهای مختلف در دوران بارداری .

- مبادرت به زدن واکسن سرخجه قبل از بارداری و …

فاکتورهای دوران نوزادی ( از تولد تا یک ماهگی ) که خطر ابتلاء به کم شنوایی را افزایش می دهند عبارتند از:

- سابقه خانوادگی درخصوص وجود کم شنوایی مادرزادی حسی یا عصبی.

- عفونتهای دوران نوزادی مانند سیفلیس و سرخجه.

- وزن کمتر از ۱۵۰۰ گرم نوزاد هنگام تولد .

- زردی دوران نوزادی در حدی که منجر به تعویض خون شود.

- مصرف داروهایی که اثر تخریبی روی شنوایی دارند . مانند آمینو گلیکوزیدها ( جنتامایسین، توبرامایسین، کاتامایسین و استرپتومایسین، هنگامی که به صورت دوره ای و طولانی مدت مصرف شود . )

- مننژیت باکتریایی.

- وجود نشانه های غیر طبیعی یا اختلالاتی که با شنوایی مرتبط است .

- نگهداری نوزاد در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیش از ۵ روز.

 

فاکتورهای دوران کودکی ( یک ماهگی تا سه سالگی ) که خطر ابتلاء به کم شنوایی را افزایش می دهند عبارتند از :

- نگرانی والدین نسبت به تأخیر زبان آموزی و تکلم ، با توجه به سن کودک.

- مننژیت باکتریایی و عفونتهای مرتبط با کاهش شنوایی .

- ضربه به سر که با کاهش هوشیاری کودک یا شکستگی جمجمه همراه باشد .

- مصرف داروهایی که اثر تخریبی بر روی شنوایی دارند مانند آمینو گلیکوزیدها به مدت طولانی 

- عفونتهای مزمن گوش میانی و تجمع مایع در گوش میانی بیش از ۳ ماه .

- اختلالاتی مانند شکاف کام که عملکرد شیپور استاش را مختل می کند .

- وجود سابقه کاهش شنوایی دائم یا پیشرونده در فامیل .

- بیماریهای دوران کودکی مانند اوریون ، مننژیت ، مخملک.

- آسیب های دوران کودکی به ویژه شکسستگی جمجه، برخورد اجسام تیز با سر یا گوش، قرار گرفتن در معرض اصوات بلند و… .

 

اگر کودک شما دارای یکی از فاکتورهای فوق باشد ، نسبت به ابتلاء به کم شنوایی در معرض خطر بیشتری قرار دارد شما دراین رابطه باید با یک متخصص گوش و حلق بینی و یک کارشناس شنوایی شناسی ( ادیولوژیست ) مشورت نمایید و در صورت تشخیص ، باید از کودک شما ارزیابی کامل شنوایی به عمل آید .

 

اگر کودک شما یا هر فرد دیگری مبتلا به کم شنوایی باشد و برای تشخیص ، درمان و توانبخشی آن اقدام نکنید ، پس از گذشت زمان کمی به عوارض ناشی از کم شنوایی نیز مبتلا می شود . این عوارض عبارتند از :

تأخیر در رشد طبیعی گفتار و زبان ، اختلالات تولیدی گفتار ، اختلال در روان بودن گفتار ، اختلال در صرف و نحو زبان ، اختلال در ارتباط گیری، اختلال عاطفی – رفتاری ، اختلال در تفکر ، تاخیر در رشد اجتماعی – فرهنگی ، اختلال در یادگیری و افت تحصیلی ، اختلال خواندن و نوشتن ، اختلال در حافظه شنیداری ، بروز ناتوانیهای درکی – شنیداری ، کاهش ذخیره لغات و …

 

پس از ارزیابی شنوایی ، متخصص شنوایی شناسی ، درباره وضعیت شنوایی کودکتان با شما صحبت خواهد کرد . برخی اختلالات شنوایی ، مانند اوتیت گوش میانی و گوش خارجی به وسیله دارو قابل درمان است ، اما برخی دیگر از اختلالات شنوایی ، مانند کاهش شنوایی حسی – عصبی قابل درمان دارویی نیست و فرد باید در پروسه توانبخشی قرار گیرد . در تعریف ، توانبخشی عبارت است از مجموعه خدمات پزشکی ، اجتماعی ، روانی ، حرفه ای و آموزشی که به منظور باز توانی فرد اجرا می شود تا کارایی فرد به بالاترین حد ممکن برسد و بتواند به طور مستقل در جامعه زندگی کند .

 

با پیشرفتهای به عمل آمده در زمینه فن آوری ، در سالهای اخیر ، فراهم آوردن اطلاعات گفتاری به وسیله سمعک ، حتی برای کودکانی که مبتلا به شدیدترین میزان نقص شنوایی باشند نیز ممکن گردیده است .

 

 

خصوصیات الکترواگوستیکی سمعک ، باید با خصوصیات باقی مانده شنوایی فرد مبتلا به کم شنوایی ، تطبیق داده شده و سمعک برای گوش آن فرد تنظیم شود . لذا فرد مبتلا به کم شنوایی نمی تواند هر سمعکی را استفاده نماید ، بلکه برای تجویز و تنظیم سمعک باید به متخصص ادیولوژیست مراجعه کند .

 

برای معرفی شنوایی شناس با کارشناسان صبا تماس بگیرید.

 

منبع : باشگاه خبرنگاران جوان